Beleza vermella

 

páx 47

Unha vez, cando tiña dez anos, entrei no estudio de mamá sen permiso. Foi un domingo, despois de comer. Papá lía no sofá da sala. A tía Amalia e mamá estaban na cociña, a tomar café. Sara ensaiaba na o seu baile para o festival de fin de curso.

páx 89

A biblioteca de Cidade da Cultura era a preferida de Ana. Adoitaba ir estudar alí porque non había problemas para aparcar. A rede wifi non caía nunca e non se podía dicir que estivese moi concurrida.

páx 91

Cando Ana pasou a folla e se atopou de fronte coa fotografía, quedou paralizada. Sentiu un berro subíndolle pola gorxa e parouno dentro da boca. Afogouno dentro, impedíndolle saír e invadir o silencio sepulcral que reinaba na biblioteca.

[...]

O sol da tarde caía con forza. Un matrimonio de alemáns achegouse a ela para pedirlle que lles sacase unha foto diante do "Donut" de libros que estaba á porta da biblioteca.

páx 108

-Que atopaches? Unha fotografía? Onde a tes?

Ana tendeulle o móbil.

-Onde estaba?

-Nun libro. Nunha biblioteca pública.

páx 116

Santi estendeulle o móbil e amosoulle a fotografía que atopara Ana na biblioteca. Lía quedou calada, como hipnotizada. De xeito instintivo botou as mans ao seu pulso e tocou as vendas.

ARANTZA PORTABALES SANTOMÉ; Beleza vermella. Ed. Galaxia 2020.

Aportado por JMV