Invisible

"Cando me puxen a ler, emporiso, a tradución chamoume a atención por torpe e inepta; pareceume que aquela versión non conseguía facerlle xustiza á forza estraña e fea do poema. Así e a pesar de

non saber unha palabra de occitano, imaxinei que podería sacar un texto que funcionase mellor a partir dunha tradución francesa. Ao outro día localicei o que buscaba na Biblioteca Butler: unha edición das obras completas de De Born, co orixinal en occitano á esquerda e a súa tradución literal ao francés -en prosa-á dereita. Tardei varias horas en completar a tarefa (se non me engano, faltei a unha clase por aquilo), e este foi o resultado:

Encántame o xúbilo da primavera
Cando rebentan as follas e as flores
e deléitome na alegria do canto das aves
que resoa nos bosques;
e regálome na visión dos prados
adornados con tendas e pavillóns;
e grande é a miña ledicia
cando os campos se ateigan
de cabalos e cabaleiros con armadura." páxinas 27 e 28

Antes de contratárente tes que pasar un exame. Unha bibliotecaria veterana ponche na man un taco de tarxetas, unhas oitenta, pode que cen, cada unha co título dun libro, o nome do autor, o ano de publicación e unha sinatura -segundo o sistema de clasificación decimal de Dewey- que indica onde hai que colocar o libro en cuestión. A bibliotecaria é unha señora alta, de expresión adusta e uns sesenta anos, unha tal señora Greer, e dá a impresión de que xa de entrada non te mira con bos ollos, que está decidida a non che consentir un milímetro. Como acaba de verte primeira vez na vida e non te coñece de nada, ti imaxinas que recea de todos os mozos -por principio- e que o que ve cando te mira, en consecuencia non es ti como tal, senón un máis de tantos guerrilleiros da loita contra a autoridade, un sedicioso rebelde a quen ninguén lle mandou osmar nin pedir traballo ao sancta sanctorum da súa biblioteca. Páxina 99

Os libros cargánse nun carriño de madeira equipado con catro rodas, de cincuenta a cen libros por sesión de recolocamento , aproximadamente, e mentres guías  o minivehículo polo labirinto de andeis estás só, sempre eternamente só, posto que os estantes da zona vedada a calquera usuario alleo ao persoal da biblioteca, e a únicapersoa que tes algunha posibilidade de ver é outro axudante coma ti, apostado na mesa de diante do elevador. Páxina 101

E agora que terminaches de adorar a Milton e situalo por riba de todos os poetas do seu tempo, sentes unha instantánea onda de felicidade cando te encontras con este libro de hai tres séculos, mentres fas as túas lúgubres roldas de recolocador por entre os estantes da Biblioteca Butler.
Por desgraza non abundan tales momentos de felicidade. Non é que o emprego da biblioteca che resulte especialmente triste, mais a medida que pasa o tempo e vas acumulando horas cada vez tes máis dificultades para te concentrar no que se supón que tes que facer, por mecánicas que sexan as tarefas... E así ocorre que unha tarde, a só dúas semanas de conseguires o traballo co único exame perfecto xamais cualificado nos anais da axudantía bibliotecaria, estando no medio dunha das incesantes incursións recolocadoras, traballando nun corredor de historia medieval xermana, a pouco menos non morres co susto cando alguén che peta no ombreiro desde detrás. Páxina 103

A rebelación tradúcese no sabor nauseabundo que notas na boca, e advírteste a ti mesmo de que tes que andar con ollo, manterte sempre alerta, non volver dar nada por suposto, nunca máis, nin sequera no contorno benigno e soporífero dunha biblioteca universitaria.
...O fondo está repartido en distintos pisos, e como ti non es senón un de varios axudantes bibliotecarios que agardan sentados neses múltiples andares, nunca sabes se o cilindro pneumático que avanza polo tubo co volante de retirada enrolado no interior vai dirixido a tu ou a un dos teus colegas. Páxina 105

Sénteste coma se estiveses atrapado no interior dunha incubadora, e pouco e pouco chegas a entender que a biblioteca se presta de marabilla a unha cousa, e só unha: entregáreste a fantasías sexuais... E non no boudoir de decoración sexual, non, nin tampouco nun plácido prado arcaico, senón alí mesmo, no piso da biblioteca, envorcallados os dous con suorento desenfreo mentres o po dun millón de libros aboia no aire ao voso redor. Fodes en Hedy Lamarr. Fodes en Ingrid Bergman. Fodes en Gene Tierney. Copulas con roxas e morenas, con negras e chinesas, con todas a mulleres polas cales babeaches algunha vez, nunha de cada vez, ou en dúo, ou en trío. As horas discorren devagar, e ti estás sentado na túa mesa do terceiro andar da Biblioteca Butler e notas que te empalmas. Páxinas 106 e 107

De aquí a unha hora, máis ou menos, ides sair a cear nun chinés económico -máis polo aire acondicionado ca pola comida-, pero polo momento bastante tes con estar sentado sen facer nada, con recobrarte doutro día de tedio na biblioteca, que empezaches a alcumar o Castelo dos Bocexos. Páxina 122   


Paul Auster. Invisible. Editado por Galaxia no 2009. Anaco aportado por Anxo o Día do Libro